پیروزی سرجیو پرز در غیاب قهرمان اصلی

مجله خودرویی ایران: این مسابقه در پیست سخیر برگزار شد که از لحاظ ظاهر، شکل ساده ای دارد اما برای مسابقه در آن نیازمند ماشینی هستید که داونفورس (نیروی روبه پایین) زیادی تولید می کند. مسابقه ای قکه سرجیو پرز شگفتی ساز بود. برای پیمایش یک دور کامل در این پیست، شما باید ۳٫۵۴۳ کیلومتر بپیمایید. در این مسیر با ۱۱ پیچ و ۳ منطقه DRS مواجه خواهید شد. سخت ترین ناحیه این مسابقه نیز پیچ های ۶، ۷و ۸ است که در طول مسابقه برای اکثر رانندگان دردسر ساز شد.

هنوز همه در شوک تصادف رومین گروژان بودیم که زمان مثل برق و باد گذشت و موعد مسابقه جدید که مجدداً در بحرین برگزار می شد، رسید. مسابقه ای که راننده های جدیدی را به عرصه فرمول یک معرفی کرد و تمام طرفداران را در مورد آینده این ورزش امیدوارتر کرد. لوییس همیلتون و رومین گروژان، غایبان بدشانس این هفته بودند که جای خودشان را به راننده های جوانتر دادند.

معمولا جلسات تمرینی چندان جذابیتی ندارند اما نبود لوییس همیلتون باعث شده بود که رقابت حتی در تمرینات نیز مشهود باشد.

جایگزین مرد فرانسوی تیم هاس، کسی نبود جز پیترو فیتیپالدی، نوه ی امرسون فیتیپالدی بزرگ. جوانی که تجربه مسابقه فرمول یکی را نداشت و برای اولین بار پشت فرمان تیم هاس می نشست. اما در سمت تیم مرسدس همه چیز فرق می کرد. همه راننده ها برای نشستن در ماشین مرسدس لوییس همیلتون صف کشیده بودند. از استافل فندورن و نیکو هالکنلبرگ گرفته تا جورج راسل، راننده فعلی تیم ویلیامز که رابطه خوبی با تیم مرسدس دارد، مشتریان این شانس بودند. در نهایت، جورج راسل انتخاب تیم مرسدس بود. انتخابی که همه طرفداران فرمول یک را به وجد آورد و انتظار را برای شروع مسابقه، طاقت فرساتر کرد.

دوستان اهل فن می دانند که اگر در شروع مسابقه سرعت کافی را نداشته باشی، تا اتمام مسابقه نیز جایی جز جایگاه آخر منتظر تو نیست.

تمرینات

معمولا جلسات تمرینی چندان جذابیتی ندارند اما نبود لوییس همیلتون باعث شده بود که رقابت حتی در تمرینات نیز مشهود باشد. جورج راسل جوان که سوار بر مرسدسW11  قدرتمند بود، با اقتدار در ۲ تمرین اول بهترین زمان را ثبت کرد ولی در تمرین سوم در جایگاه هفتم قرار گرفت. از اتفاقات تمرین می توان به خرابی درایو شفت  ماشین شارل لکرل اشاره کرد که در نهایت با خوش شانسی به کنار پیست رسید و خطری برای دیگران رقم نخورد. یکی از نکات قابل تامل هم، کم فرمانی ماشین های ردبول بود که این مشکل به وضوح در پیچ های شماره ۶،۷ و ۸ دیده می شد.

تعیین خط

در دور تعیین خط، همه چیز قابل پیش بینی بود و طبق معمول همیشه، ماشین های مرسدس، ردبول و فراری در جایگاه های اول تا چهارم جای گرفتند. به ترتیب والتری بوتاس، جورج راسل، مکس فرستاپن و شارل لکلر، چهار نفر شروع کننده مسابقه بودند.

مسابقه اصلی

دوستان اهل فن می دانند که اگر در شروع مسابقه سرعت کافی را نداشته باشی، تا اتمام مسابقه نیز جایی جز جایگاه آخر منتظر تو نیست. در خط استارت، والتری بوتاس شروعی کُند داشت و همین باعث شد تا از همان دور اول، جورج راسل که مرکز توجه تمامی تماشاگران بود، در جایگاه اول قرار بگیرد و با قدرت ادامه بدهد. به دنبال بوتاس، مکس فرستاپن بود که بعد از شروعی رعدآسا، تشنه ی پیروزی بود.

در دور ۵۵ ام ، نیکولاس لطیفی ، راننده ایرانی الاصل تیم ویلیامز به علت نشت روغن از مسابقه کنار کشید و نتوانست جک ایتکینز هم تیمی تازه کار خودش را شکست بدهد

هنوز به پیچ شماره ۴ نرسیده بودیم که دوباره ترمزهای خودروی فراری لکلر مشکل ساز شد و قفل کرد. همین اتفاق باعث شد تا لکلرل به فرستاپن و سرجیو پرز برخورد کند. حاصل این تصادف برخورد لکلر و فرستاپن به موانع کناری پیست بود و این اتفاق باعث شد هر دوی آنها مسابقه را در همان دور اول ترک کنند. سرجیو پرز نیز بعد از آن تصادف مجبور شد تایرهای خود را تعویض و تا رده هجدم سقوط کند. در ادامه کارلوس ساینز، راننده مکلارن با تمام توان مسابقه را بعد از پایین آمدن پرچم زرد شروع کرد.

این موضوع باعث شد تا برای مدت کوتاهی از بوتاس سبقت بگیرد. اما بوتاس باهوش تر از این صحبت هاست و بعد از ۳ ثانیه با زیرکی، از حواس پرتی ساینز استفاده کرد و جایگاه دوم را پس گرفت. سرجیو پرز مکزیکی پس از تعویض تایر به شکل عجیبی سریع بود و با سبقت های به موقع، توانایی خود را به رخ مدیران تیم ردبول و الکس آلبون کشید. در دور ۵۵ ام ، نیکولاس لطیفی ، راننده ایرانی الاصل تیم ویلیامز به علت نشت روغن از مسابقه کنار کشید و نتوانست جک ایتکینز هم تیمی تازه کار خودش را شکست بدهد و این پایان کار برای او بود.

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودند که راسل به اولین پیروزی خود نرسد چون راسل در دورهای آخر با پنچر شدن تایر مجبور به رفتن به پیت استاپ شد.

تا دور ۶۳ همه چیز عادی بود و جورج راسل، با اقتدار پیشتاز بود. تیم مرسدس تقاضای تعویض تایر برای هردو راننده را کرد و راسل جلوتر از بوتاس وارد پیت لین شد. تایر جورج راسل عوض شد و با سرعت به پیست برگشت اما تعویض تایر بوتاس به مشکل خورد. ابتدا در بستن تایر ناتوان بودند و بجای تایر هارد، تایر مدیوم بر روی ماشین او بسته شد. در ادامه به علت گرمای بیش از حد ترمز، آتش از دیسک ترمز راننده فنلاندی شعله ور شد. او بعد از ۵۰ ثانیه به مسابقه بازگشت. این پایان کار برای کابوس تعویض تایرهای تیم مرسدس بنز نبود. جورج راسل درست بعد از خروج از پیت استاپ متوجه تعویض اشتباه تایرهای خود شد.

ظاهرا دو نوع تایر متفاوت سوار ماشین او بود. بعد از طی کردن یک دور دوباره دست به تعویض تایر برای اصلاح اشتباه زدند. این کار باعث شد تا مرد انگلیسی مرسدس به رده پنجم سقوط کند. در ادامه راسل با تلاش مضاعف خودش را به رده دوم رساند. اما آیا این پایانن کابوس راسل بود؟ خیر! ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودند که راسل به اولین پیروزی خود نرسد چون راسل در دورهای آخر با پنچر شدن تایر مجبور به رفتن به پیت استاپ شد.

بعد از سومین تعویض تایرها، اینبار وقت اجازه نداد تا راسل مقامی بهتر ازنهم را کسب کند. در نهایت این مسابقه پر هیاهو با پیروزی مقتدرانه سرجیو پرز به پایان رسید. پیروزی که در غیاب قهرمان و رکوردار اصلی یعنی لوئیس همیلتون کسب شد. شاید اگر همیلتون بخاطر گذراندن دوران قرنطینه  در مسابقه شرکت میکرد حتما جایگاه اول را برای خود کسب می کرد. نکته جالب این مسابقه، دوم شدن استبان اوکون راننده تیم رنو بود که برای اولین بار طعم پیروزی را می چشید. در تعقیب او نیز لنس استرول با خوش شانسی مقام سوم را کسب کرد. نتایج مسابقه نیز به شرح زیر است.

۱-      سرجیو پرز

۲-      استبان اوکون

۳-      لنس استرول

۴-      کارلوس ساینز

۵-      دنیل ریکاردو

۶-      الکس آلبون

۷-      دنییل کفیات

۸-      والتری بوتاس

۹-      جورج راسل

۱۰-  لندو نوریس

۱۱-  پییر گسلی

۱۲-  سباستین فتل

۱۳-  آنتونیو جیوویناتزی

۱۴-  کیمی رایکونن

۱۵-  کوین مگنوسن

۱۶-  جک اِیتکینز

۱۷-  پییترو فیتیپالدی

۱۸-  نیکولاس لطیفی DNF

۱۹-  مکس فرستاپن DNF

۲۰-  شارل لکلر DNF